Het theehuis dat er één teveel lijkt (de Gooi- en Eemlander)

Het theehuis dat er één teveel lijkt

De Gooi- en Eemlander

LAGE VUURSCHE – Voor Per Insinger, wonend op Pijnenburg aan de rand van Soest, is het zo klaar als een klontje. ,,Ik heb 350 hectare natuurgebied. Dat is gratis toegankelijk. De overheid betaalt niets, en natuur kost geld. Dan is het toch niet onredelijk dat iemand dat onderhoudt en daar geld voor nodig heeft?”

Een van zijn tientallen critici is Paul Bosch van Drakensteijn, die – ook niet zomaar in een rijtjeshuis – in het bos van de Vuursche woont. Op een steenworp van de horeca, waar het buurtschap tot in verre regionen al tientallen jaren befaamd om is. De mede door hem enkele maanden geleden opgerichte stichting Natuur en Landschap is mordicus tegen de komst van het theehuis. En heeft dan ook een ’zienswijze’ ingediend bij de gemeente Baarn, tegen de wijziging van het bestemmingsplan dat het theehuis mogelijk moet maken. Het is gepland op een twee hectare groot weiland in de oksel van de kruising van de Embranchementsweg en de Vuurse Steeg. Dat Insinger enkele jaren geleden kocht. Als onderdeel van het twaalf hectare stuk grond van landgoed Overbosch, voor in totaal zo’n 3,5 ton. De landgoedeigenaar was toen al in gesprek met de gemeente Baarn en de provincie over een convenant, dat de komst van een theehuis plus zo’n 65 parkeerplaatsen mogelijk moest maken. Ook is er het plan voor een dierenbegraafplaats daar.

De druppel

Het is een nieuwe ontwikkeling, maar voor flink wat Vuurschenaren is het toch echt de spreekwoordelijke druppel. Want het zeker in de weekeinden altijd al drukke buurtschap had er zo’n tien jaar geleden ook al langs de Hilversumsestraatweg een theehuis (Het Hooge Erf) bijgekregen, ook op grond van Pijnenburg. En vlakbij een klimbos, idem dito. Dan is er vele honderden meters verderop, zo’n beetje midden in het bos, het Feel Good Tent Event dat wel eens bezoekers heeft. En dan heb je sinds dit voorjaar ook nog de horeca van De Kuil, waar eerder tientallen jaren het veel eenvoudiger ’hutje van Ome Jan’ stond. Uitgebaat door twee relatief jonge ondernemers, nu eens niet van die gepokte en gemazelde horecamensen uit de Vuursche zelf, zoals – om maar wat te noemen – de van Oosteroms van (onder meer) restaurant de Lage Vuursche.

Bosch van Drakensteijn, telg van een dynastie die eerder grote lappen grond bezat en eind jaren vijftig Kasteel Drakensteyn verkocht aan prinses Beatrix, heeft met zijn stichting in een meer dan vijftig pagina’s tellend bezwaarschrift uitgelegd waarom het tot hier en niet verder is, met dat plan voor weer een extra horeca in het buurtschap.

Natuur en landschap

,,Wie heeft het hier nog over de natuur en het landschap?”, vat hij samen. ,,Het gaat alleen maar over recreatie, recreatie, recreatie en het aantrekken van toeristen.” Omstandig en gedetailleerd legt de fiscaal jurist bij een kop koffie in restaurant het Jagershuis uit dat lokale en provinciale overheden in zijn visie heel wat steken hebben laten vallen. ,,Wie beschermt het landschap, komt op voor flora en fauna? Dit is een uniek gebied.” Hij heeft het dan nog niet eens over het aantasten van het gebied van de das, die er voorkomt. ,,Dat is slechts één van de vele argumenten waarom we tegen zijn.”

De stichting is één van de circa dertig die bezwaar heeft gemaakt tegen het plan om het bestemmingsplan aan te passen. En mocht het zover komen dat er een gang naar de rechter – de Raad van State – nodig is, dan zal er niet getwijfeld worden, zo weet de Vuurschenaar nu al. De stichting heeft, zo laat hij desgevraagd weten, inmiddels al enkele duizenden euro’s in kas. ,,Van donaties, van mensen die ons steunen. Niemand hier in Lage Vuursche is hier voor de komst van dat theehuis”, stelt hij.

Openheid

Vuurschenaar Sander Koops is in elk geval ook tegen. Hij heeft voor zijn werk elders – als ambtenaar – ervaring met dit soort zaken. En vroeg deze zomer, als betrokken dorpsbewoner, aan de gemeente Baarn via een WOB-procedure om openheid over de achterliggende financiën, bij de aanvraag van Insinger. Maar de landgoedeigenaar stapte naar de rechter om dat tegen te houden. De rechtszaak was al gehouden bij de Utrechtse rechtbank, maar werd – om belangenverstrengeling te vermijden – net voor de uitspraak overgedragen naar de rechtbank in Arnhem, omdat Insinger wel eens adviezen geeft bij het pachtrecht. Daar dient de zaak nu komende maand.

Insinger wil desgevraagd best nog eens benadrukken dat hij het grote onzin vindt dat men inzage wil in zijn financiën. ,,Ik ben geen BV, geen instelling of stichting. Of wij het onderhoud kunnen betalen of niet, doet hier helemaal niet terzake. Dit landgoed is al zeven generaties in ons bezit. Ik heb de helft, mijn zus de andere helft.” Dat hij zijn drie zoons inmiddels de grond van het Overbosch gegeven zou hebben – iets waar critici allerlei bedenkelijke redenen achter zien – ontkent hij niet. ,,So what? Het gaat om 350 hectare openbaar landgoed, waar iedereen doorheen mag lopen. Dat is wat telt.” Insinger noemt vervolgens moeiteloos de een na de ander op, die volgens hem dankzij de mooie bosrijke omgeving – en dus ook zijn landgoed – aan de natuur kan verdienen. ,,De restaurants, de horeca, campings, maneges. Ga zo maar door. Maar wij, die het landgoed onderhouden, zouden dan niets mogen verdienen?” Dat in Lage Vuursche niet veel mensen het plan zien zitten, Insinger lijkt er niet wakker van te liggen. Dat de Vuursche horeca, die aanvankelijk wel te porren leek voor exploitatie – er was wat extra te verdienen – na alle commotie een voor een lijkt af te haken, deert hem evenmin. ,,Genoeg mensen in horecaland die daar interesse in hebben”, klinkt het. ,,Ik ben landgoedbeheerder, zorg ook voor maatregelen zodat de dassen het hier goed hebben. Maar exploitatie van een theehuis, daar vinden we wel iemand voor.”

Of de Baarnse politiek al komende maand een besluit zal nemen over de komst van het theehuis lijkt onzeker. Bosch van Drakestein zelf gaat uit van begin volgend jaar. En Insinger laat merken daar stilletjes ook rekening mee te houden. De titanenstrijd in Lage Vuursche is nog niet voorbij. Voorzitter Hans Geurtsen van de Contact Commissie Lage Vuursche – adviesorgaan voor de gemeente, een soort dorpsraad zeg maar – staat erbij en ziet het aan. ,,Ik hoop dat het plan niet doorgaat, we adviseerden nee. Onze rol is uitgespeeld.”

Bericht uit de Gooi- en Eemlander: Link